stond je er
te kijken
wat je allemaal overkwam
en je voelde woede vanbinnen
grenzeloze machteloosheid
maar je bleef stil
je onderging
tot het je teveel werd
en je bij de volgende overrompeling
reageerde vanuit die frustratie
met als gevolg
dat je dieper in die cirkel verdronk
en je door intieme terreur
nog verder wegzakte in jezelf
sta op
recht je rug
herken jezelf
vecht terug
maar niet meer zoals vroeger ….
niet met gebalde vuisten
maar met het zachte vuur
dat in stilte in je smeult
met de wilskracht
die opstaat uit je adem
uit de fluistering van je ziel
die zich herinnert wie jij bent
laat het onrecht van je afglijden
keer je blik naar binnen
waar dromen bloeien
in het zachte veld van morgen
verspil je kracht niet aan strijd
die je naar beneden trekt
wees geen blad in haar storm
maar de wortel in je eigen grond
wees het centrum
stil, sterk, helder
laat het mak lammetje
ontwaken tot bewustzijn
ontpoppen tot een wezen
dat niet slaat, maar staat
dat het rumoer hoort
maar zich niet laat meeslepen
dat de storm begroet
maar niet bezwijkt
vecht terug
niet tegen haar
maar voor jezelf
met liefde als je harnas
en rust als je zwaard