Ik ben die ik ben
Met dit lichaam als voertuig en met déze op overleving gerichte geest moet ik het doen. Ik luister naar mijn lijf en dank het voor alle moeite die het moet en wil doen om mij en mijn karma te dragen. Ergens in mijn zenuwgestel huist mijn ziel die gelukkig mijn levensopdracht kent. Deze drie-eenheid is alles wat ik heb. Ik kan niet meer ruilen. Dit is blijkbaar precies zoals ik moet zijn. Zonder mij, zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig. Ik stop met mezelf verwijten te maken voor dingen die ik (nog) niet kan. Ik leun niet meer op anderen, ik geef niemand de schuld. Ik neem alle verantwoordelijkheid voor de omstandigheden die ik hier zelf gecreëerd heb. Ik aanvaard mijzelf zoals ik ben en ga niet wachten tot mijn leven eindelijk begint.

Ik mag fouten maken
Alleen God is perfect. Voor de mens is perfectie een eindpunt, stilstaan en stilstand is dood. Ik leef dus maak ik fouten, mág ik imperfect zijn. Van fouten leer ik. Ik geef mezelf speelruimte om de 'fouten' te maken die ik maak. Zo houd ik mijn persoonlijke groei en de evolutie van het geheel op gang. Ieder mens heeft schaduwkanten die gekend en daarna geaccepteerd moeten worden om hun schaduwkwaliteiten tot hum recht te kunnen laten komen. Dan pas komt er echt evenwicht. Ik durf op oude beslissingen terug te komen, ik durf ook mijn verontschuldigingen aan te bieden als dat gepast is.

Ik ben eerlijk met mezelf
Totale eerlijkheid naar andere mensen is niet altijd liefdevol, integendeel. Soms is een voorzichtige leugen of iets verzwijgen een betere oplossing dan de confronterende waarheid. Soms moet ik mezelf beschermen, dat is nu eenmaal zo in deze wereld. Als ik mezelf maar niet misleid; als ik zelf maar weet wat ik doe en waarom. Nooit liegen blijft overigens een ultieme dapperheid. Spreek altijd eerlijk met God, de goddelijke stroom in het universum. Wees totaal oprecht en jouw gebed wordt een schitterend fenomeen. De wezenlijke werking van bidden is wetenschappelijk onderzocht en bevestigd.

Ik krijg precies wat ik nodig heb
Ik laat het idee toe dat ik hier vooral ben om te groeien in bewustzijn. Alles helpt om mijn opdracht op aarde te vervullen - ook de tegenslag en de ziekte, de vijanden en de ruzies, de verloren liefdes en de gebroken harten. Als ik dat nu nog niet zie, zal ik het later wel kunnen zien. Ik besef bij elk moeilijk moment, dat alles altijd nog veel erger had kunnen zijn. Ik durf te zeggen wat ik voel en hoe ik me voel. Ik deel mijn ontwikkelingen vol vertrouwen met hen die me na staan. Als iets toch stroef blijft lopen, dan zoek ik naar Nieuwe Mogelijkheden en weer Andere Oplossingen, eventueel met nieuwe mensen. Ik houd mijn creatieve toverstaf bij de hand: sterk visualiseren van het goede helpt nagenoeg altijd. En het weggooien van ouwe troep ook.

Iedereen mag van mij genieten
Ik ben nodig op aarde. Anderen leren van mij, ik leer van hen. Maar hoe, dat weet ik niet altijd en dat hoef ik ook niet te weten. Ik hoef niet elk beeld van een ander over mij te corrigeren en ga me niet nodeloos druk maken over alle eventuele gevoelens en gedachten van andere mensen over mij. Kritiek probeer ik niettemin zo eerlijk mogelijk te incasseren. Ik geef mijn openlijke en subtiele slachtofferrolletjes op en neem de macht terug. Ik probeer niet te oordelen over anderen. Ik accepteer dat er altijd wel iemand zal zijn die mij veroordeelt en een ander die mij bewondert. Laat me maar gewoon genieten van complimenten en verder ontspannen doen wat ik voel dat ik moet doen. Ik hoef het niet de héle wereld naar de zin maken.

Ik hou mijn aandacht hier
Hier is mijn lichaam, dus hier ben ik. Hier is de belangrijkste plek op aarde! Alleen hier kan ik werkelijk zien, ruiken, horen, voelen, proeven - hier klopt mijn hart, hier haal ik adem. Laat ik niet gaan zweven, ontsnappen uit de realiteit of twee of meer dingen tegelijk doen met mijn geest. Dan doe je er immers minstens eentje half. Ik laat me ook geen quasi-spiritueel paradijs op een andere wereld aansmeren of het idee dat het in andere dimensies (of in een ruimteschip buiten de aarde) beter is. De aarde is mijn oermoeder. Bij haar leg ik mijn loyaliteit en daarom houd ik van het aardse. stoffelijke, materiële leven. Ik wil hier voluit leven in alle situaties die zich aandienen.

Alles en iedereen op eigen tempo
Ik kan niet sneller groeien dan mijn lichaam en geest aankunnen. Elk proces heeft zijn eigen tempo. Ik heb tijd nodig om me bewust te worden van al mijn gewoonten, patronen en overlevingsmechanismen. Of ik nu wil leren vliegen of een helder mens worden, dat heeft allemaal oefening, geduld en toewijding nodig. Het is belangrijk dat ik een doel vaststel en dat ik dat bewust, krachtig en consequent nastreef. Ik hoef ondertussen mijn ontwikkeling niet te vergelijken met die van anderen. De wereld is al druk en gestresst genoeg. Het is niet nodig dat ik mezelf opjaag. Het scheelt al enorm als ik mijn eigen zich herhalende gewoonten en gedragspatronen eerder herken.

Ik hou mijn aandacht in het nu
Oude koeien horen in de sloot. Alles is gebeurd omdat het moest gebeuren - nutteloos om er over te piekeren. Ook vage toekomstfantasieën verspillen mijn energie. NU is verreweg het boeiendste, interessantste moment van mijn leven! Ik maak wel nuttig gebruik van mijn geheugen, maar ga niet zeuren of klagen over toen en daar. Ik probeer vroegere opponenten te vergeven. Als er toch een kwetsuur uit het verleden blijft schrijnen, dan benader ik degene die hem veroorzaakt heeft en deel ik dat gevoel. En daarna zien we wel verder.

Ik hou ontzettend veel van mezelf
Hoe mensen zich ook naar mij gedragen; ik hou een diep en volledig vertrouwen in mezelf. Daardoor kan ik ook van andere mensen houden. En van deze hele, schitterende schepping. Overal is overvloed voor wie het kan zien. Alles is Liefde en ik ben er een deeltje van. Ik werk onophoudelijk aan mijn zelfvertrouwen en plan van daaruit een ontsnappingsroute uit de door mijzelf opgelegde innerlijke beperkingen. Ik wil vrij worden van alle angsten en authentiek mezelf zijn. Ik hoef niet alles persoonlijk te nemen, veel mensen projecteren immers hun eigen onvolkomenheden op anderen. Dat minieme deel van wat de mens ziet van de werkelijkheid, is bovendien zelden meer dan een persoonlijke, subjectieve interpretatie.

Mijn innerlijke wezen is dapper
Door mijn geboorte heb ik mezelf een dapper geschenk gegeven. Ik houd vanuit die dapperheid mijn angsten kritisch tegen het licht. Lijdt een mens niet het meest onder 't lijden dat hij vreest? Ik wacht dus rustig af en ik bereid me voor, maar ga niet fantaseren over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren. Dat vind ik zonde van de tijd. We zien wel! Als alles goed gaat, mooi! Mocht er toevallig wél iets akeligs gebeuren, dan heb ik tenminste niet vooraf óók al geleden. Ik hoef niet bang te zijn. En als ik tóch bang ben, dan mág ik bang zijn. Bij groei hoort soms tijdelijk stilstand. Waarom zou alles perse in één keer goed moeten gaan?